Winny rozpadu małżeństwa bez prawa do renty rodzinnej

Umowne, także dorozumiane ustalenie i dostarczanie po rozwodzie środków utrzymania na rzecz małżonka rozwiedzionego uznanego za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, nie może być uznane za prawo do alimentów w rozumieniu art. 70 ust. 3 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. DzU z 2016 r., poz. 887 ze zm.).

Tak orzekł Sąd Najwyższy w uchwale z 25 maja 2017 r. (III UZP 2/17).

Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński, który następnie został rozwiązany przez rozwód z jej wyłącznej winy. Mimo rozwodu, małżonkowie nadal zamieszkiwali razem i prowadzili wspólne gospodarstwo domowe. Przez większość czasu mąż wnioskodawczyni był jedynym żywicielem rodziny (dostarczał środki na zakup żywności, odzieży, opłacał rachunki, ponosił koszty związane z utrzymaniem trójki dzieci i byłej żony). W trakcie choroby wnioskodawczyni, mąż opiekował się nią, kupował leki.

Po śmieci męża kobieta złożyła wniosek o rentę rodzinną, wskazując na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 13 maja 2014 r. (SK 61/13) i niekonstytucyjność regulacji z art. 70 ust. 3 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. ZUS odmówił jej prawa do świadczenia z uwagi na brak prawa do alimentów ustalonych wyrokiem sądowym albo ugodą.

Sąd pierwszej instancji podkreślił, że celem...